Geestelijke verzorging

Geestelijke verzorging is er voor iedereen. U hoeft dus niet per se ‘gelovig’ te zijn. Iedereen is welkom voor een open gesprek, een rustmoment, een viering of een ontmoetingsgroep.

Hoe werkt Geestelijke verzorging

Levensvragen

Bij een geestelijk verzorger kunt u met al uw vragen en twijfels terecht rondom geloof. Hij of zij begeleidt u als u te maken krijgt met levensvragen. Veel bewoners aarzelen om te vertellen over hoe het werkelijk met hen gaat. Ze willen hun partner of kinderen niet belasten met hun problemen en gevoelens. Meestal komt een geestelijk verzorger via de begeleiders (arts, zorgcoördinator) in contact met cliënten die met levensvragen worstelen. Dat kan te maken hebben met bijvoorbeeld het verlies van een dierbaar persoon of het verlies van zelfstandigheid.

Het is dan fijn dat u daar met iemand over kunt praten, die aandachtig luistert, toegewijd en oordeelvrij is. Ook voor stervensbegeleiding kunt u een beroep doen op de geestelijk verzorger, ook als naasten.

Gespreksgroepen

Naast de individuele gesprekken is er ook de mogelijkheid om deel te nemen aan een gespreksgroep. In gespreksgroepen wordt aan de hand van eigen ervaringen, of aan de hand van verhalen gesproken over zaken die u bezig houden.

Vieringen

In het stiltecentrum van uw locatie, indien aanwezig, kunt u zich op elk moment van de dag even terug trekken en alleen zijn. Waar mogelijk worden bovendien op de locaties kerkdiensten of vieringen georganiseerd. De kerkdiensten worden vanuit een vaste structuur aangeboden, waarbij gekeken wordt naar de mogelijkheden en wensen van de bewoners. De vieringen kenmerken zich door herkenbaarheid, eenvoud en verbondenheid. Voor psychogeriatrische cliënten zijn dit aangepaste diensten, waarin veel aandacht besteed wordt aan muziek en het oproepen van herkenning. Vertrouwde rituelen, het zingen van bekende liederen en het inschakelen van zoveel mogelijk zintuigen doet de cliënten zichtbaar goed.

Rituelen

Het kan troost en kracht geven om het ingaan van de laatste levensfase te markeren met een ritueel. Dat kan een eigentijds afscheidsritueel zijn, maar ook een ziekenzegening; een ritueel dat geworteld is in de traditie van de katholieke kerk. Voor het sacrament ziekenzalving wordt contact gelegd met een priester, zo mogelijk de eigen parochiepriester. Op een aantal locaties worden herdenkingsvieringen gehouden.